Een werkende moeder
Inhoud
Dinsdag is mijn vrije dag. Nou ja, in principe dan. Op deze dag plan ik geen afspraken en toch is er altijd veel te doen. Nadat onze jongens naar school zijn, ga ik eerst mijn rondje hardlopen. Als ik thuis kom, dan heb ik dat heerlijke gevoel: niets hoeft vandaag, alles mag. Toch is er altijd wel íets druk: zo moet ik huiswerk maken, blogs schrijven enzo.
Je kent het wel, er is altijd achterstallig werk.
In de keuken sta ik mijn best te doen om een lekkere, gezonde maaltijd voor te bereiden. Rond 16.00 uur komt onze Geert uit school. “Hoi mam, ik ben thuis – en er direct achteraan- “sinds wanneer kun jij koken?” Ik schiet in de lach om deze bijdehante opmerking en toch voelt het niet zo lekker.
Mijn jongens worden groot en benoemen feilloos de dingen die ik anders doe dan andere moeders.
Ik ben een werkende moeder en moet dealen met tijd en vooral met kwaliteit. Voor mijn gevoel schiet ik altijd tekort. En heel eerlijk, soms voel ik me schuldig. Ik besluit om vanavond aan tafel het onderwerp ‘werkende moeder’ te bespreken. Als we aan tafel zitten open ik het gesprek.
Hé jongens wat vinden jullie er eigenlijk van dat ik werk?
”Normaal. Alle moeders werken toch?” Nee, er zijn ook moeders die altijd thuis zijn. “Dat ben jij toch ook. Als er iets is dan ben jij er altijd. Ik mis je nooit want je eet meestal thuis. Je brengt ons naar bed, je bent niet streng, je vertelt leuke verhalen, je maakt heel veel mee én je hebt de beste winkel van Nederland.” Zo dan, wow dat zijn veel complimenten in één zin. Ik vraag door. Maar ik ben er meestal niet als jullie uit school komen? “Nou en, dan is tante Annie of papa er toch. Er is altijd iemand thuis, wat is je probleem mam? Heerlijk dit gesprek. En ja, wat is eigenlijk mijn probleem denk ik terwijl ik zit te eten.
Is het wel een probleem? Of maak ik er een probleem van?
Ok helder, mijn jongens zijn gewend aan het ritme van een werkende moeder. Ik besluit om het knagende gevoel van tekort komen als moeder van me af te zetten. En me te focussen op dat wat mijn jongens dus belangrijk vinden: dat ik vrolijk en gezellig ben als ik thuis kom, dat ik er op belangrijke momenten ben, dat ik weet wat er in ze omgaat en dat ik onvoorwaardelijk van ze houd.
Pffff, ik zet mijn schuldgevoel voor een tijdje uit.
Zal ook moeten, want Milaan, Berlijn, beurzen en inkoop staan voor de deur. Maar hé, daarna wel lekker 2 weken vakantie vieren met mijn jongens.
LOVE, Maggy
