Terwijl ik door het warmtegordijn stap weet ik het, het vlees is zwak. Eveneens als de knip van mijn oldschool vintage portemonnee. Even kerstkaarten afleveren en weer weg. En weer weg. EN-WEER-WEG. 

Een vriendelijke lach en een perfect gestylde winkel zijn het decor van mijn opborrelende kooplust. 

This is the season. 

Ik ben een echte saletijger, nee niet zo eentje, maar eentje met lamme armen, rode wangen en pluizend haar.

Graaiend in bakken met handgeschreven gele bordjes, ja die sale. Omringd door lotgenoten, met een frisse dosis angstzweet. ‘Zit er nog wat voor me bij?’ of ‘Ben ik weer te laat?’. 

Ik heb al jaren ervaring als saletijger, zeker, recht op mijn doel af, maar ik was van mijn apropos.

Daar waar de normaal de woekerende jungle van kledingstukken mij een aangename ‘welcome back’ zouden groeten, kon ik nu vrijuit dansen over de winkelpaden. 

Terwijl ik mijn territorium afbaken met koopbeluste ogen vond ik mijn eerste jachtgebied. Afgebakend met maatbordjes, netjes op de hanger. En terwijl ik met een vredig gemoed mijn vingers door de stoffen liet glijden. Klonk er een warme stem die mij verteld dat alles nu ‘50%’ procent is. 

Komop Lianne, focus. Geen trendgevoelige kleding, puur basis, meerdere seizoenen, met potentie voor 2018.

Investeren noem ik dat. Pay now, cry later, van geluk dan. Velvet, pailetten, sterren, glitters en velours, dit zijn de materialen waarvoor ik een speciaal kamertje in mijn hart heb. Maar nee, deze kamer zit vandaag vol én op slot. Dubbel slot, hangslot, cilinderslot, insteekslot, bijzetslot, focus, focus.  

Ik hang van dezelfde trui twee maten over mijn arm. Heerlijk. Lichamelijke disbalans van een gelukje in de sale. Opnieuw een warme stem, die vraagt of ze de kledingstukken alvast voor me in de paskamer kan hangen?

Euh, YES PLEASE! 

In de paskamer hangen de kledingstukken, klaar voor een nieuwe eigenaar. Klaar om te doen waar ze voor gemaakt zijn, te shinen. Soms heb je dat gevoel, dat het materiaal, het model, en de kleur helemaal klopt. En terwijl ik me op mijn nieuwe platformsneakers naar de immens grote spiegel manoeuvreer voelde ik hem al aankomen, liefde op het eerste gezicht. 

Als een hopeloos verliefde tiener stort ik me impulsief in deze stroom van emoties. Terug het pashokje in, eerste hulp bij angstzweet staat klaar. Maar voor mij geen 24hour stay deodorant vandaag. Met geen mogelijkheid kon ik hier genieten van de geneugten van een saletijger. Geen woekerende kledingjungle, geen angstzweet, geen ellebogen, geen rode wangen en geen pluizend haar, geen gele saleblaadjes met slordige handgeschreven 50%. En dan besef me dat die redenen die me eigenlijk mateloos irriteren.

Dus hop, daaaaar gaaaaat ze (clousseau voice) 

met een glimlach, door het warmtegordijn, geheel MAGGYFIED de wereld in.

Wetend dat ik stiekem eigenlijk helemaal geen chte salestijger ben. 

XO LI

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *