Het is een gewone woensdagavond in 1997. Het is laat op de avond als ik in de bank plof in ons gezellige huis. Ik pak de plaatselijke krant en blader een beetje tot ik blijf hangen bij een redactioneel artikel over een bekende modezaak die gaat stoppen.

Huh? Stoppen? Zo’n goede modezaak….

Mijn hoofd begint te tollen, mijn hart slaat op hol en het zweet breekt me uit. Impulsief ren ik naar boven waar Wouter ligt te slapen. Ik maak hem wakker. “Wouter, ik heb ‘t, ik weet wat ik ga doen! Ik ga een modezaak beginnen.” Wouter kijkt me geïrriteerd aan en zegt:

“Mag please, morgen is er weer een dag. Ik ga slapen en dat zou jij ook moeten doen.”

Okay… Ik snap dat dit niet het juiste moment is om mijn idee te delen en druip af naar beneden. Ik schenk nog maar een glas wijn in. Daar in mijn eentje op mijn ‘geruite bank’ (ja echt die was geruit) ontstaat het plan voor mijn bedrijf. Al enkele jaren voel ik een zekere onrust. Ik heb een leuke baan, maar diep vanbinnen wil ik wat anders. Ik wil niet meer werken voor een ‘baas’. Ik wil zelfstandig zijn. Mijn eigen plannen maken. Maar op de vragen hoe, wat, waarmee en wanneer… daar kan ik geen antwoord op vinden.

De volgende dag vertrek ik naar mijn werk. Mijn plan is geboren en ik ben vastbesloten. Ik bel Wim Schaap, de enige accountant die ik ken en vertel hem mijn idee. Nog geen 2 dagen later zit ik met Johan en Petra van der Vlist om de tafel en een week later neem ik mijn ontslag. Ik heb tijd nodig om plannen uit te werken, een pand te zoeken, en vooral om het vak te leren (ik ben managementassistente en heb geen verstand van mode).

Wat was ik naïef, jong en onbezonnen.

Wat wist ik nu van geldzorgen. Van troubles die horen bij het runnen van een bedrijf. Van modebeurzen, collectioneren en onderhandelen over marge. Ik was impulsief en ik had een droom. En ik had een stellig geloof en een rotsvast vertrouwen dat dit me ging lukken. Wat was het goed dat ik toen naar mijn hart durfde te luisteren. Wat was het goed dat ik geen angst kende en alleen maar kansen zag.

Ging mijn carrière bij MAGGY’S over rozen? Nee echt niet!

We hebben zorgen gekend. De eerste jaren waren zwaar. En toen ik in 2008 investeerde in een 3 keer zo grote winkel belandde ons land in een financiële crisis. Je snapt dus dat wij best weleens een nachtje wakker hebben gelegen. Maar ik liet mijn hoofd niet zakken, hield goede moed en bovenal bleef ik vertrouwen.

Nu is het 20 jaar later. We vieren de 20e verjaardag van onze winkel. Een modezaak die is uitgegroeid tot een prachtig bedrijf. Een bedrijf waar ik trots op ben. Ik ben dankbaar voor alle mensen die mijn pad verrijkten met hun kennis, hun aandacht en hun geloof in mij. Ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen waardoor ik mijn ambities waar kon maken. Dankbaar voor ontelbaar veel onvergetelijke herinneringen. Voor al die lieve, leuke klanten die graag bij ons komen. En ik voel me ‘blessed’ met een team wat altijd naast me staat.

En last but not least: ‘blessed’ met Wouter die me onvoorwaardelijk steunt en er altijd voor me is.

22 februari vieren we onze verjaardag. Vanaf 19.30 uur gaan we terug in de tijd met muziek van toen. Mannequins rolschaatsen door de winkel onder het genot van een glas bubbles. Kom je toasten en meevieren op onze Celebration party? Je bent meer dan welkom! Meld je wel even aan (klik op de link, daarna op meer informatie en druk op aanmelden).

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *