De dag waarvan ik wist dat die ging komen, is hier. De dag die ik al jaren skip in mijn gedachten. De dag waar ik niet over wil praten en ook niet aan wil denken. Het moment waarvan je weet “Nu is het definitief”.
Lieve José, mijn mentor, geeft de sleutel van haar winkel aan een nieuwe generatie door.
26 jaar terug in de tijd
Alweer 26 jaar geleden liep ik ongevraagd je leven binnen. Ik wilde het vak leren en kwam terecht in jouw toonaangevende modezaak in het Brabantse Nuenen. Ik voelde me direct welkom. Je liet me de eerste dagen klusjes doen, waarvan ik werkelijk het nut niet inzag. Waarom moest ik twee dagen lang hangers sorteren in het magazijn? Elke stang in de winkel waar kleding aan hangt moest netjes zijn. Gestoomd, knoopjes dicht, met het juiste prijskaartje eraan en piekfijn, tot in de details. Vervolgens controleerde je elke centimeter van mijn werk en je liet me opnieuw doen wat ik niet goed had gedaan.
“Dat mens is gek! Ik ben hier om een vak te leren, niet om op te ruimen”, dacht ik in die periode vaak. Maar ik luisterde nauwkeurig en voerde de opdrachten uit die je me gaf. Later leerde je me dat dat ook de basis in elk bedrijf is: orde. Tot op de dag van vandaag ben ik je dankbaar dat ik die ordelijke tic van je heb overgenomen. Orde in de logistiek, orde in mijn voorraad, orde in de uitpakruimte en… ja, zelfs orde in de hangers.
Vele vragen, vele antwoorden
Langzaamaan vond ik mijn draai en groeide onze band. Op alle triljoenen vragen die ik je stelde, gaf je me geduldig antwoord. Zo leerde ik ons vak begrijpen en begreep ik jouw achterliggende gedachtes. Je leerde me om me te onderscheiden van de massa, mijn eigen visie te bepalen en pijlers te kiezen om collecties op te bouwen. Je liet me inzien hoe ik moest collectioneren, welke doelgroep ik kon of wilde aantrekken. Je leerde me om risico’s te nemen, te durven, te ondernemen. Je leerde me dat fouten maken mag als je er maar lering uit trekt.
Tot op de dag van vandaag praten we niet over handel, maar over mode. Zo leerde je me de schoonheid van ons te vak zien en te begrijpen. Vrouwen mooier maken met een collectie waar je trots op bent, die is ingekocht vanuit een visie waar je achter staat. Niet rommelen, zuiver werken en geen goedkope handel kopen, maar alleen dát inkopen waar je trots op bent!
Van winkelopening tot nu
Je was erbij toen ik de deuren van mijn winkel opende en je bent er nog steeds. Toen ik mijn winkel begon, liet je me als een mentor inzien dat het niet een korte sprint, maar een marathon was. En dat je daarvoor moet blijven trainen. Je was er duidelijk over dat ik mijn eigen geld moest kunnen verdienen, dat mijn winkel geen hobbywinkeltje mocht zijn. En toen na een aantal jaren bleek dat ik het kon, bleef je zonder oordeel altijd aangehaakt.
Ik had je vaak nodig ter bevestiging, voor je wijsheid en omdat jij een van de weinigen was die me begreep. Je snapte dat ik de beste wilde zijn, je veroordeelde me niet toen ik het tijd vond om te investeren en je verwonderde je slechts toen ik op zoek ging naar de psychologische kant van het vak. Zo ontwikkelde ik door de jaren heen mijn eigen mening en visie, maar altijd legde ik ‘m bij je neer en vroeg ik je mening, omdat ik wist dat je me de juiste kritische vragen zou stellen.
Brullen van het lachen
In die 25 jaar hebben we ook ontzettend veel plezier beleefd. Elke keer dezelfde domme grapjes. De filmpjes die we maakten als we samen een borrel op hadden. De dromen die we maakten voor de toekomst. We verschillen veel in leeftijd, zijn ontzettend anders en toch begrijpen we elkaar met één blik. Dat is nooit veranderd.
We maakten mooie reizen, boottochtjes en tripjes naar alle steden in Europa en we werden niet moe. In het begin van mijn carrière mocht ik altijd bij jou slapen; stiekem droomde ik ervan dat ik ooit geld genoeg zou hebben om mijn eigen hotelkamer te betalen. “Hard werken is ook goed verdienen en als je hard werkt mag je ook af en toe dik genieten!”, zei je dan. En dat deden we ook. De reizen die we maakten, de beurzen die we samen afstroopten, de discussies bij het eten, de passie voor lekker eten en vooral het uitzoeken van mooie wijn. En lachen – heel veel lachen.
Mijn aanmoediger
Dat ik ook nu een doorpakkende ondernemer ben, is begonnen bij jou, lieve José. Je begreep mij ook al maakte je zelf andere keuzes. Je moedigde me aan, begreep het als ik een andere visie had en stimuleerde me om mijn eigen weg te kiezen.
We belden elke zaterdagochtend. Dan verdiepten we ons in de mode, luisterden we naar elkaars moeite en naar elkaars mening en begrepen we elkaar zonder woorden. Je was mijn mentor, de grondlegger van mijn succes, mijn lieve vriendin. Ik ga je missen. Natuurlijk blijf je in mijn leven, maar het zal anders zijn nu je met pensioen bent.
In de spotlights
Je wilt nooit in de spotlights gezet worden. En toch, lieve José, doe ik dat vandaag. Vanuit oprechte dank. Zonder jou was ik niet de ondernemer geworden die ik nu ben. Zonder jou was de reis niet zo leuk geweest. Altijd was er één woord: respect. En aan dat respect ligt voor mij nu oprechte dankbaarheid ten grondslag. Natuurlijk verdwijn je niet uit mijn leven, maar ik ga het wel missen om gewoon de telefoon te pakken en je stem te horen die zegt “Hé Freundin, wie geht’s?”.
Ik ben je dankbaar voor alles wat je met me hebt gedeeld en voor alles wat ik van je heb geleerd. Ik ben dankbaar dat we van broodjes knakworst naar uitgebreide lunches konden gaan, en van gedeelde hotelkamers naar aparte kamers (zonder gesnurk).
Vandaag eer ik je, zet ik je in de spotlights en bedank ik je voor jouw ontelbaar veel wijze levenslessen.
